Yatsı namazı vitir vacip hangi dualar okunur?

İçindekiler:

1. Yatsı namazı vitir vacip hangi dualar okunur?
2. Vitir Vacipte hangi dualar okunur?
3. Vitir namazı kılmamak günah mı?
4. Vitir vacip namazı ne zaman kılınır?
5. Kunut dualarını bilmeden vitir namazı kılınır mı?
6. Vitir namazı kılmak zorunlu mu?

Yatsı namazı vitir vacip hangi dualar okunur?

Kunut duaları yatsı namazının ardından kılınan vitir vacip namazında okunan dualardır. Kunut duaları vitir namazının son rekatına başladıktan sonra Fatiha ve namaz suresi okunmasının ardından tekbir getirilerek 1 yada 2. kunut duası okunmaktadır.

Vitir Vacipte hangi dualar okunur?

Allahu Ekber denilip oturulur. Ettahiyyatü ve salli bârik duaları okunur. Rabbena atina ve rabbenağfirli duaları okunduktan sonra selam verilir. En sonunda da namaz tesbihatı yapılır.

Vitir namazı kılmamak günah mı?

Vitir namazı, yatsı namazından sonra kılınan, Hanefîlere göre üç rekâtlı vacip bir namazdır. Vitir namazının her rekâtında Fâtiha ve ardından bir sûre ya da birkaç âyet okunur. ... Vaktinde kılınamayan vitir namazının daha sonra kaza edilmesi vaciptir. Diğer mezheplere göre ise vitir namazı kılmak sünnettir.

Vitir vacip namazı ne zaman kılınır?

Vacib olan bu namaz yatsı namazı kılındıktan sonra sabah namazının vakti girinceye kadar herhangi bir zamanda kılınabilir. Zira Hz. Peygamber (s.a.s.), “Vitir namazını yatsı namazı ile tan yerinin ağarması arasında kılın” (Ebû Dâvûd, Vitir, 1; Tirmizî, Salât, 220; İbnü'l-Hümam, Feth, I, 426) buyurmuştur.

Kunut dualarını bilmeden vitir namazı kılınır mı?

Kunut duasını bilmeyen ne yapmalıdır? Hanefîlere göre, vitir namazının üçüncü rekâtında kunût yapmak vaciptir. ... Bu duaları bilmeyen kimse ezberlemeye gayret eder; ancak ezberleyinceye kadar “Rabbenâ âtinâ” duasını okur veya üç defa “Allahümmeğfir lî” demekle yetinir.

Vitir namazı kılmak zorunlu mu?

Vitir namazı farz mıdır? Vitir namazı, yatsı namazından sonra kılınan, Hanefîlere göre üç rekâtlı vacip bir namazdır. Diğer mezheplere göre ise vitir namazı kılmak sünnettir (İbn Kudâme, el-Muğnî, II, 591-594).